Ik zie een melding op mijn tijdlijn. Het zegt iets over asielzoekers en veiligheid voor vrouwen op straat. Op een achtergrond van de Nederlandse vlag, met een leeuw erbij. Walgelijk. Van een simpelheid die ik niet snap. Een foute politieke boodschap over de rug van de dood van een meisje dat ik niet ken, maar waar ik wel een mening over heb. Waar ik een gevoel bij heb.
Jaren geleden werd ik uitgemaakt voor racist, puur vanwege mijn blanke huid. Een paar jaar geleden werd ik aan het spreekwoordelijke kruis genageld door een feministe, puur vanwege mijn geslacht. In beide gevallen kenden deze mensen me niet, maar hadden wel een vooringenomen mening over me. Ingegeven door hun eigen wereldbeeld en perspectief. Ook door hun eigen verleden, herinneringen, sentimenten, en mogelijk pijn en verdriet, whatever.
In een gekke twist viel dit samen toen ik bij Zomergasten Femke Halsema genuanceerd hoorde spreken over dat een enkeling niet symbool staat voor een groepering. Ik kan niet zo goed naar Femke Halsema luisteren. Het is haar dictie. De manier van praten. Maar ook vanwege de dingen die ze zei toen ze nog in de politiek zat. Maar ik heb toch zitten kijken en luisteren. Want ze zei zomaar dingen die me aanspraken. En ze toonde fragmenten die me aanspraken.
Op enig moment ging het over de recente gebeurtenissen en de moord op een 17-jarig meisje. En over mannen die wél gewoon deugen. Dat een individu niet aangesproken zou moeten worden op het handelen van een groep. En omgekeerd.
Toen ik op de kunstacademie zat, ben ik eens met een klasgenoot mee naar het Rutgershuis gegaan. Ze was overtijd en ze wist zich geen raad. Natuurlijk (zei ik) ga je dan mee om iemand te steunen. De arts aldaar sprak mij aan op mijn verantwoordelijkheid. Alsof ík degene was die schuldig zou zijn aan de mogelijke zwangerschap van mijn klasgenoot. Dat was ik niet. Dat ik degene was die meeging, was omdat ik precies níet degene was die met haar naar bed was gegaan. Dat was namelijk een ‘échte’ man; zo een die masculiniteit afmeet aan zijn libido. Die een “nee” interpreteert als uitdaging. En die net zo makkelijk een vrouw naait als een hele bevolkingsgroep. Lekker genuanceerd.
Ik moest denken aan de keer dat we tijdens het stappen tussenbeide kwamen bij een ruzie tussen een man en een vrouw. We kenden ze niet, maar niemand greep in, terwijl de vrouw in elkaar geslagen werd en er omheen allemaal mensen, vooral mannen, stonden te kijken. Ik moest denken aan de verhalen van vrouwen die me verteld hebben over hun ervaringen met mannen. Hoe ze aangerand zijn. Hoe ze zich onveilig voelen. Ik moest denken aan de vele omwegen die ik heb gefietst om meisjes veilig thuis te brengen, vaak ook zonder met ze in bed te belanden. En ik moest onwillekeurig ook denken aan mijn, misschien aan naïviteit grenzende, fatsoen om me niet op te dringen aan vrouwen. En aan het feit dat ik daardoor nooit echt bij het groepje “echte macho’s” hoorde. Gelukkig maar.
Gek genoeg voel ik me toch aangesproken als het over dit soort dingen gaat. Ik mag dan misschien die “andere soort” man zijn; de vriend, de vertrouweling, het luisterend oor, en de zachtaardige goedzak, die vooral een mens gewoon als mens ziet, vrouw of gekleurd of thuisloze of anders, en die het niet een sport vindt om iemand te naaien, letterlijk of figuurlijk; ik heb dan dus toch het idee dat ik me er over moet uitspreken, of daarover iets te verdedigen heb.
Ik ben dan toch op een of andere rare manier ook een slachtoffer van de situatie. Niet omdat ik zelf direct te maken heb met een moord, een verkrachting, racisme, of femicide. Maar wél omdat er dus hele volksstammen zijn die dit gedrag in stand houden én er dan ook nog eens heel onsmakelijke politiek van gaan lopen maken. Daar is dus werkelijk niemand mee geholpen.
Wanneer je je wilt uitspreken, wanneer je een positieve inbreng wilt geven, wanneer je het verschil wil maken, blijf dan bij het onderwerp en ben daar dan eerlijk over.
En wanneer je daar een beetje hulp bij nodig hebt, kijk dan de monoloog van Daniel Sloss in zijn show “X”, Niet alleen het stukje dat ik hier deel, maar de hele show. En neem dan een voorbeeld aan het verhaal dat hij vertelt.
27 Augustus 2025
Comments are closed