[NL] – Wenkbrauwen

Een observatie in de metro van Londen.

Wenkbrauwen.

Lelijk.

Het mooie van een tijdje in de metro zitten is dat je mensen kunt bekijken. Met een halte-gewijs wisselen van gezichten.

Een klassiek hoofd, met opgestoken haar en een blanke huid met een set rode lippen. Een ronde toet met sproeten en pretogen. Een depressief grijze kop onder een rafelige pet. En een expressieve arty-farty gevel met schreeuwerige oorbellen.

Maar dan. Een met plamuur dichtgemopte pop. Lippen getuit, of opgevuld, of allebei voor zover die combinatie samen kan gaan, biologisch-natuurkundig gezien. Met boven de ogen een setje dik aangezette bruine strepen. Niet noodzakelijkerwijs op de plek waar eerder door moeder natuur kleine haartjes geplaatst waren als bescherming tegen het zweten.

Niet dat er nu nog enig druppeltje zweet kans van slagen heeft via een porie naar buiten te komen, want vakkundig hermetisch afgesloten door een laag smurrie. Dus ja, dan kun je die bovenoogstrepen precies daar aanbrengen waar je ze wilt hebben.

De poederpopkop verdwijnt uit beeld bij de volgende halte, om vervolgens direct ingewisseld te worden door een nieuw exemplaar. De vraag komt op of die twee toevallig naar dezelfde reclame hebben gekeken, dezelfde salon bezocht hebben, of dat er een complot gaande is ter promotie van volstrekt inwisselbare gezichten.

We kijken nu wat beter om ons heen en zien dat er inderdaad niet toevallig een enkel geval van streepsetjes uitgewisseld werd. We stoppen, de deuren gaan open en er komen er zomaar weer twee bij. Ze lijken vriendinnen. Vriendinnen met een schijnbare identieke voorliefde voor opgeverfde lijnen. In ieder geval zijn ze akelig hetzelfde.

Volgende halte. Het begint een invasie te worden. Een scene uit een slechte horrorfilm, waar langzaam maar zeker alle vrouwenhoofden precies dezelfde uitdrukking krijgen, met precies dezelfde kleur en precies dezelfde schildervlekken.

Onze halte. Snel naar buiten, waar, gelukkig, gewoon ook nog ouderwets mooi lelijke Britse koppen te vinden zijn, met mooi scheve tanden, mooi grote oren, mooi bleke huid met rode vlekken en mooi unieke scheve, gerimpelde, uit balans, ingedeukte of gegroefde tronie.

Dat die maar nooit ten prooi gaan vallen aan de maakbare eenzijdigheid.