Ik maakte een compliment aan de dames van de bediening.
Gisteren was ik al onder de indruk van hun vriendelijkheid, hun attentheid en het plezier dat ze uitstraalden.
Terwijl ze een biertje tapten, namen ze een bestelling op. Ondertussen groetten ze nieuwe gasten, gaven ze een menukaart aan een stel en sloegen een rekening aan voor weer een ander. En er werd een espresso gezet, een stuk taart geserveerd, en de glazen werden opgehaald.
En de hele tijd stond er een glimlach op het gezicht en seinden ze onderling naar elkaar voor een bestelling, een gast of iets wat nog moest gebeuren.
Een kind werd vriendelijk te woord gestaan en tegelijk werd er in de drukte een bestelling op tafel gezet en een andere tafel afgeruimd.
Wanneer je er oog voor hebt, is het een genot om naar te kijken. Wanneer niet, dan valt alleen maar op dat je je bestelling snel op tafel hebt staan.
Dus gaf ik gisteren een compliment. En schreef ik een berichtje op hun Facebook pagina. Je kunt namelijk wel lopen zeuren wanneer het niet goed is, maar het is leuker wanneer je iemand vertelt dat je blij bent met wat ze doen en hoe ze dat doen.
Vandaag maakte ik nogmaals een compliment. Ditmaal bij een collega. En we gaven een dikke fooi. Er kwam een blos op het gezicht. En een nog grotere glimlach dan gewoon.
“Jij komt morgen terug, toch?”, zei de serveerster. Ik zei dat ik dat nog niet wist. Maar ze stak haar hand uit en keek me aan. “Ja, jij komt morgen terug”, zei ze heel stellig. “Dan drinken we samen een schnaps!”. Ik schudde haar de hand en met een glimlach zei ik dat ik dat zou doen. Ze draaide naar mijn dochter en mijn lief, en zei: “jullie komen morgen ook, voor een schnaps!” … “Nou ja, jij niet”, knikkend naar onze kleine dame.
Maar nog voor we onze spullen hadden gepakt, kreeg ik een glaasje voor mijn neus gezet. Ik hief het ter ere van uitstekende gastvrijheid. En genoot van het fijne gevoel: de warmte van de mensen en de warmte van de drank.
Comments are closed