Een gemiddelde televisieavond in Amerika draait om reclames. Vermakelijk wel. Sommige reclames zijn tenenkrommend slecht (een soortement van mini musical met perfecte mensen en perfecte tanden en over-acted maniertjes), andere zijn gewoon goed (Apple’s reclame over de veilige Safari browser bijvoorbeeld), en enkele zijn gewoon rechttoe-rechtaan (een filtersysteem voor dakgoten om er maar eens een te noemen). En afhankelijk van de zender krijg je meer van het één of meer van het ander. Maar in alle gevallen zijn er 3 die altijd voorbij komen. Auto’s, voedsel en medicijnen.
Voedsel is vooral vet, veel, zoet, goedkoop, frituur, junk, saus en portie. Veel kaas, dikke ladingen dips, krakerige korsten. Tegen de laagste prijs. Nu met meer bacon, of mozzarella, of chipotle mayo. Een vijf-lagen taco; een footlong wrap met dip; een dubbel beef, dubbel cheese, dubbel saus burger; meer, groter, goedkoper.
Auto’s zijn vooral stoer en snel en sexy. Behendig door een stad toeren. Stijl tegen een berg op rijden of door de woestijn crossen. In de kleine lettertjes onder in beeld lees je wel dat het om het Europese model gaat, of dat voor de reclame een echte stuntman het werk doet en je daar geen rechten aan mag ontlenen, en dan komen er nog een hele stapel uitzonderingen en regeltjes en nog meer kleine lettertjes over de financiering.
Maar dan de reclames over medicatie. Die zijn van een geheel andere orde. Allemaal mensen met een ziekte of met overgewicht of met een allergie, en die vertellen dan over hoe zij er onder lijden. Dan volgt het wondermiddel. Namen als Tremfya, Rinvoq, Skyrizi, Botox, Ingrezza, Ozempic, Otezla en andere komen voorbij. En die mensen staan ineens te glimlachen, want alle problemen zijn nu voorbij. Koop die shizzle en ga een gouden toekomst tegemoet!
Of sterf een ellendige dood.
Want dan komt de wettelijke “bijsluiter”, waarin de voiceover moet vertellen wat de bijwerkingen kunnen zijn (en dit deel duurt langer dan de eigenlijke reclame). Uitslag, irritatie, hartfalen, zelfmoordneigingen, dood neervallen. Ja, je kunt erdoor geholpen worden, maar evengoed is er TBC en overleef je het niet. Of worden je hersens pap. Je kunt blijvend nierfalen overhouden, of longinfecties, of je bent permanent invalide. Maar, hé, je bent dan wel van je schubbenhuid af, of je bent gewicht kwijt.
“Dus vraag wel even je huisarts of het wel slim is om dit middel te gebruiken.” Ondertussen blijven die lachende gezichten in beeld en wordt de belofte van het medicijn nog eens herhaald. “Wij geloven in een beter leven voor jou!”.
Stoppen met die vette hap en wat minder in de auto klimmen is misschien beter dan de gevolgen daarvan aan te pakken met medicijnen die potentieel gevaarlijker zijn dan de kwaal.
Comments are closed